Namče Bazar, prestonica Šerpasa, nalazi se na oko 3500 m nadmorske visine, u obliku polukružnog amfiteatra utisnut u himalajske padine. Uske, kamenom popločane uličice prepune života. Pored domaćeg stanovništva puno je trekera, planinara i alpinista. Čuju se razni jezici. Stranci preplanuli od sunca znatiželjno se zaustavljaju ispred brojnih malih prodavnica suvenira čiji je izložbeni prostor stigao i na ulicu pomoću inprovizovanih tezgi. Svi su nekako opušteni, vedri, niko nigde ne žuri... Iz okolnih ulica povremeno se čuje zvuk klesanja kamena - gradi se i proširuje naselje. Kokoši kljucaju tvrdu zemlju, musava deca skakuću i znatiželjno posmatraju strance, obućarska radnja otvorena - žena majstor ispred sa neobičnim alatom popravlja obuću, druga nekud tera kravu, dve pored stupe okreću molitvene mlinove, nekoliko njih pere veš na reci-potoku, ispred jedne kuće neobičan starac dobro ubundan sedi i na suncu greje svoje stare kosti... Među lokalnim stanovništvom primećujem poneki drugačiji lik sa širokim jagodica, vetrom i suncem obojenog bakarno-crnog tena, tirkizne mindjuše u ušima, iste boje vuna upletena u debele crne pletenice uvijene oko glave, oštrog pogleda i, u odnosu na blage i pitome Šerpase, strogog izraza lica. Kasnije saznadoh da su to Tibetanci. Na predlog našeg Šerpasa smestili smo se u jedan veliki lodž sa velikom trpezarijim i stolovima razmeštenim duž zidova sa velikim prozorima kroz koje se video veći deo naselja, dominantna stupa ispod koje se nakon tridesetak metara zasada teren naglo obrušavao da bi se opet gorostasno vinuo ka nebu. U daljini vrhovi pokriveni snegom.
Divno mesto, nema šta.
Radmila0604
Nessun commento:
Posta un commento